Lubin

Aeroklub

   Fotografie wykonane zostały przez członków Aeroklubu Zagłębia Miedziowego. Powstały podczas kilkunastu powietrznych podróży. Większość z prezentowanych zdjęć tworzyła wystawę pt. „Z lotu ptaka i nie tylko”, eksponowaną w 2008 roku w Galerii CK Muza.

Raszówka

Baza Paliwowa w Raszówce

   Krótko przed wybuchem II wojny światowej nieopodal Raszówki powstała baza paliwowa. Baza została zbudowana potrzeby Wehrmachtu i Luftwaffe w lesie w odległości około 500 m od stacji kolejowej Verderheide (obecna Raszówka). Zajęła ona powierzchnię około 24 ha. Oprócz zbiorników na paliwo na tym obszarze znalazło się także zaplecze magazynowe części zapasowych do samolotów i innego sprzętu wojskowego, do których doprowadzona została bocznica kolejowa. Paliwo było magazynowane w zbiornikach napowietrznych o pojemności 60 tys. litrów (12 sztuk). Obiekty magazynowe były wielokondygnacyjnymi konstrukcjami z częścią podziemną i naziemną. Wyposażono je w rampy oraz w windy. Budowa tych obiektów była prowadzona również podczas wojny.
   Po II wojnie światowej obiekty wraz z zapleczem mieszkaniowym odległym około 1 km od bazy przejęli Rosjanie. W okresie 1945 – 1993 baza paliwowa została rozbudowana na powierzchni 65 ha. Wówczas powstały zbiorniki podziemne (cysterny) o różnej pojemności w liczbie 635 sztuk. Zastają wybudowane nowe obiekty kubaturowe, głównie garażowe i warsztatowe oraz sieciowe (rurociągi).
   W 1956 roku część obiektów mieszkaniowych (poza bazą) zostaje przekazana stronie Polskiej. Baza wraz z pozostałymi obiektami mieszkaniowymi użytkowana jest przez Rosjan do 1 września 1993 roku. W tym dniu na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy prezydentem Rosji i Polski (Jelcynem i Wałęsą) Wojska Federacji Rosyjskiej opuszczają Polskę. Wszystkie obiekty zostały przejęte przez Urząd Rejonowy w Lubinie. Przejęty teren jest skażony związkami ropopochodnymi i wymaga wykonania stosownych zabiegów rekultywacyjnych. Brak koncepcji zagospodarowania przejętego terenu bazy paliwowej i nie wystarczający dozór sprzyja działalności dewastacyjnej tego obiektu.
   Ostatecznie teren bazy został sprzedany uprawnionej grupie „zabużan” jako rekompensata za mienie pozostawione za granicą na terenach nie wchodzących w skład obecnego obszaru państwa Polskiego w związku z II wojną światową. Rabunkowa gospodarka przekazanego mienia doprowadziła do całkowitej dewastacji infrastruktury budowlanej i sieciowej tego obiektu ze względu między innymi na duże odległości zamieszkiwania właścicieli (Warszawa i okolice, Zielona Góra i inne odległe miejscowości).

Źródła:
http://www.raszowka.free.ngo.pl/owsi.html

Rudna - Żelazny Most

Zbiornik „Żelazny Most”

   Żelazny Most – największy w Europie zbiornik wodny na odpady poflotacyjne (odpady technologiczne powstałe w procesie wydobycia miedzi). Zbiornik znajduje się na wschód od Polkowic przy miejscowości Rudna, w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym, należy do Zakładu Hydrotechnicznego KGHM Polska Miedź SA. Jego nazwa pochodzi od miejscowości, w pobliżu której jest położony. Budowę zbiornika rozpoczęto w 1974 roku, na jego potrzeby zalano trzy miejscowości: Barszów, Kalinówkę i Pielgrzymów. Na mapie zaznaczony jest jako owalne jezioro. Dookoła niego usypane są wysokie wały ziemne wysokie na kilkadziesiąt metrów, po których pnie się droga. Zbiornik ma w obwodzie około 15 km. Jest on stale powiększany poprzez nadbudowywanie (podwyższanie) wokół niego kolejnych tarasów.
   Eksperci międzynarodowi (naukowcy z Włoch, Wielkiej Brytanii, USA i Norwegi) bardzo wysoko cenią konstrukcję składowiska Żelazny Most. Nowatorskie w skali światowej rozwiązania, przyjęte w latach 70-tych, kiedy powstawało składowisko, pozwalają na jego dalszą rozbudowę. Przeprowadzone badania, krajowe i zagraniczne - łącznie 144 opracowania - stwierdzają, iż składowisko może wznieść się do 200 m n.p.m., czyli o 40 m wyżej niż dziś. I jeszcze wtedy „Żelazny Most” spełni całkowicie normy bezpieczeństwa.
   W grudniu 1997 roku na terenie „Żelaznego Mostu” miał miejsce wypadek: helikopter z kilkoma osobami na pokładzie spadł do zbiornika. Akcja ratownicza podjęta została podjęta natychmiast przez służby oddziału, w kilkanaście minut później przybyli ratownicy ze Stacji Ratownictwa Górniczego (10), a nieco później Straż Pożarna. Zginęła jedna osoba – pracownik tego oddziału, pozostałe uratowano. Helikopter zatonął.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Wykorzystywanie zdjęć, tekstów oraz innych elementów bez zgody Serwisu zabronione.

2010 © Ośrodek Kultury "Wzgórze Zamkowe"